^{کاش می شد بنویسم از خودم از همه انسانها
از پری ها و گدایان و همه بدرویان
دله من پر شده از تنهایی
غم مطلق تو کجا می دانی ؟
بعده این نیست دلم با دنیا
عاشقم من به خدا نیست دلم در دنیا
ای امان از همه بداهلی و بد نامی ها 
روزگاریست غریب داد و فغان از دنیا
چه بگویم که دلم خون خور دنیای غم است 
پاره گشته جگرم جانه من اینجا سپر است 
روح من درد کشیده تو کجا می فهمی ؟
جان من زجر کشیده تو کجا می فهمی ؟
لحظه لحظه دله من داغه غم جان دارد 
ای امان از همه دنیا که چقدر غم دارد !}